کد مطلب:49394 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا بايد هنگام قرائت قرآن استعاذه كرد؟

خداوند سبحان به تاليان قرآن و سالكان كوي وحي هم دستور تخليه كه جنبه سلبي دارد ميدهد و هم فرمان تجليه و تحليه كه جنبه اثباتي دارد و ميفرمايد: هنگام قرائت قرآن، به خداوند از گزند شيطنت هر شيطان وسوسه گر پناه ببر: «فِاذا قَرأت القران فاستعِذ بالله من الشيطان الرجيم» نحل/98.

انسان تا خود را از وسوسه هاي درون و بيرون، همچنين از سنتها و آداب جاهلي نجات ندهد و تا ذهن خويش را از پيش داوريهاي قبلي نرهاند، بهرهاي از خواندن قرآن« نميبَرد، زيرا وساوس و سنتهاي جاهلي مانع فهم صحيح او ميشود و كسي كه با پيش داوري قبلي به خدمت قرآن آمده سعي ميكند كه قرآن را مهمان خود كند نه خود مهمان قرآن باشد. چنين فردي در حقيقت الفاظ قرآن را بر زبان جاري كرده است در حالي كه از معاني آن هيچ اطلاعي ندارد. او مصداق اين حديث رسول اكرم(ص) است كه فرمود: «ويل لِمَن لاكها و لم يتدبّرها» (بحار41/353)؛ [واي بركسي كه اين آيات را بين دو فك و چانهاش بگرداند و درباره آن تدبر نكند.]

گرچه رسول خدا(ص) از هر گونه وسوسه مصون است، زيرا جزو مخلَصين است و شيطان در محدوده اخلاص راه ندارد و هرگونه استعاذه آن حضرت جنبه دفعي دارد نه رفعي، ولي ديگران كه دستور اقتداي به پيامبر به آنها داده شد امر به استعاذه ميشوند تا در مقام رفع خطر، استعاذه كنند. يعني پيامبر استعاذه ميكند تا شيطان به حريم او نيايد ولي ديگران استعاذه ميكنند تا شيطاني كه به سراغشان آمده است برود، تا بعد از غباررويي باطني به خدمت قرآن بروند.

---

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن كريم ج 9 (سيرة رسول اكرم در قرآن)